معنی عربده جوی در لغت نامه دهخدا

کنایه از جنگجوی و جنگ آور باشد. (آنندراج). پرخاشجوی. ستیزه جوی و هنگامه جوی. (ناظم الاطباء) (آنندراج)، کنایه از چاپلوس و فریب دهنده و کنایه از بازیگر و حقه باز هم هست. (آنندراج) :، هر آنکه بر رخ منظور ما نظردارد، بترک خویش بگوید که یار عربده جوست.، سعدی.، ز چرخ عربده جویش خدنگ تیر جفا، نخست در دل مردان هوشیار آید.، سعدی.، نرگسش عربده جوی و لبش افسون کنان، نیم شب دوش ببالین من آمد بنشست.، حافظ.، روزگاری من و دل ساکن کوئی بودیم، ساکن کوی بت عربده جوئی بودیم.، وحشی